شخصیت آدمی، اصالتش تمام آن کارهای پنهانی ست که هنگام ایستادن در تاریکی، انجام میدهد!
وقتی تصور می کنی که دیگران نیستند تا ببینند یا زمانی که پای از محدوده ی خویش بیرون می گذاری ذات تو نمایان می شود، عریان تر از همیشه!
تو آزمون خود را پس داده ای نه یکبار، که چند بار تو آن هنگام که در سایه ایستادی دلی را شکستی،خیانت کردی
و به خاطر پنهان کاری، دروغ هم گفتی ... بارها
و برای تمامی این ها، دیگران را احمق پنداشتی
زیرا هیچ گاه فکر نکردی که گذشت دیگران
از حماقت و نفهمی نیست
فقط باقی مانده ی عشقی ست ریشه دار از گذشته
نه هیچ چیز دیگر!
مرور می کنم دیروز را، با حسرت
نگاه می کنم امروز را، با تلخی
و دایره ای میبینم تکراری
از روزهای تلخ و پرحسرت
که همواره دوره کرده ایم هنوز را!