ایلف و پتروف را در تاریخ ادبیات روسیه باید یک نویسنده به شمار آورد، زیرا آن‌ها شهرت ادبی خود را مدیون آثاری هستند که دونفری و با همین امضا نوشته‌اند. پس از گذشت نود سال از انتشار دوازده صندلی در شوروی، این کتاب هنوز از پرخواننده‌ترین آثار طنز ادبیات روسیه است و قهرمان اصلی این رمان، آستاپ بِندِر، نیز از محبوب‌ترین قهرمانان ادبی روسیه است. مجسمه‌‌ی او در بسیاری از شهرهای این کشور خودنمایی می‌کند و تکه‌کلام‌هایش به ضرب‌المثل بدل شده‌اند. در کوچه و خیابان عباراتی از قبیل "به قول بندر…" و "اگر بندر این‌جا بود…" فراوان به گوش می‌رسد. دوازده صندلی (1928) با واکنش بسیار سرد مقامات شوروی روبه‌رو ‏شد‏‏‏، هرچند برخی از چهره‌های سرشناس، مانند مایاکوفسکی‏ آن را ستودند. این رمان در قالبی طنزآمیز‏ تصویری از اتحاد جماهیر شوروی در سال‌های نخستین شکل‌گیری‌اش ارائه می‌دهد و کاغذبازی‌های بی معنا و زیان‌آور، شعارها و تبلیغات خشک‌اندیشانه و ابلهانه و در یک کلام سترونی اندیشه در این دوران را به باد انتقاد می‌گیرد.