آریا کتاب

من و مشتری‌ام آن روز یک پیشرفت داشتیم، آن هم درست وقتی که من متوجه شدم گرفتار حالت قضاوت‌کننده شده‌ام. بعداز این‌که سوالاتم را تغییر دادم و به طرز فکر یادگیرنده برگشتم، همه‌چیز فرق کرد.» پرسیدم: «ولی آیا طرف متوجه شد؟ اصلا آیا خودم متوجه شدم؟» یک چیزی در داستان مدیر ناراحتم می‌کرد، ولی چه بود؟ در موقع قضاوت‌کننده، آینده فقط می‌تواند نسخه تکراری گذشته باشد. جوزف گفت: «اوه، البته که شد، در انتها، اظهارنظر جالبی کرد. با برنامه قضاوتی، چنان که او می‌نامیدش، هزینه‌ها بسیار بالا می‌رفت. با برنامه قضاوتی آینده فقط نسخه تکراری گذشته است و با برنامه یادگیرنده قدرت فعال است. انرژی جاری است. در حقیقت می‌توانی آینده جدیدی برای خودت بسازی.» ناگهان احساس کردم چیزی اذیتم می‌کند. حرفش را قطع کردم: «طوری وانمود می‌کنی که هر نوع قضاوت‌کردنی بد است، ولی مخالفم. هرگز نمی‌توانم کارم را بدون قضاوت‌کردن انجام بدهم… و من کلی به‌خاطر قضاوت‌های خوبم به خودم می‌بالم. وقتی انتخاب‌های فنی می‌کنی، مجبوری قضاوت بکنی، یا وقتی فروشنده‌ای را برای خرید انتخاب می‌کنی یا حتا وقتی انجام کار مهمی را به بهترین فرد می‌سپاری.» جوزف گفت: «البته، نکته مهمی را مطرح کردی. داشتن قضاوت خوب و توسعه توانایی برای انتخاب‌های درست و عاقلانه ضروری است، به‌ویژه می‌توانم اهمیت قضاوت را در کاری مثل کار تو تصور کنم. ولی من درباره قضاوت صحبت نمی‌کنم، درباره قضاوت‌کننده بودن صحبت می‌کنم. این‌ها اصلا یکی نیستند. این دو عبارت خیلی شبیه هم به نظر می‌رسند. یکی از فرهنگ‌های لغت من قضاوتگر بودن را به معنای «حمله به خود یا دیگران» معنی کرده است.هیچ‌چیز شبیه تمرین قضاوت خوب نیست.»