«گورهای گاوچران» مجموعهای است از سه داستان نیمهبلند «گورهای گاوچران» (نوشتهشده بین سالهای 1995تا 1998)، «کمدی وحشت فرانسوی» 2002تا 2003)، و «سرزمین پدری» (1993 تا 1995)، که پس از مرگ نویسنده منتشر شد. هر سهی این داستانها خصایصی را در بر دارند که نثر بولانیو به آنها شهره بود: روایت نیمهشخصی، داستان چندلایه، شوخطبعی و هیجانی که به این سادگیها رهایتان نمیکند. چنان که منتقد «لس آنجلس ریویو او بوکس» مینویسد، نثر او جهانی و پرمایه، خلاق و سکرآور، پرطراوت و برآمده از احساس است.