بخشی از کتاب
تاثیر بالزاک بر داستایفسکی عمیق و دیرپا بود. بی اغراق می توان گفت که داستایفسکی بدون این تاثیرگیری شاید نمی توانست استعداد خلاقه اش را به مجرایی که ما می شناسیم هدایت کند. داستایفسکی هنگام ترجمه «اوژنی گرانده» بود که به فکر نوشتن رمانی با همان حجم افتاد. وی در سپتامبر 1844 به برادرش میخاییل چنین نوشت: دارم رمانی به اندازه «اوژنی گرانده» را به پایان میبرم. اثر بکری است. فعلا مشغول بازنویسی اش هستم. شاید 400 روبل بدهند. 6من تمام امیدم را به آن بسته ام.