بطور کلی هنر در شرق تفاوت های عمده ای با خاستگاه هنر یعنی کشورهای غربی دارد. هنر در یونان باستان متولد شد و به تدریج گسترش پیدا کرد. اوج شکوفایی و پیشرفت در هنرهای غربی دوره رنسانس بود که تفاوت هایی در نگرش هنرمندان رخ داد و سعی کردند دید سنتی خود را با دید طبیعی جایگزین کنند. این موضوع با اختراع دوربین جدی تر شد.
اما هنر در شرق از همان ابتدا با غرب متفاوت بود. شرقیان اساس وجود موجودات را اعتباری می دانند و بیان می کنند که هر موجود نیازمند یک واجب الوجود است. این تفکر در هنرهای شرق آسیا و در کشورهای خاورمیانه پس از ظهور اسلام به وضوح دیده می شود. در صورتی که هنر غربی به قطعیت اشیا اشاره می کند و همه چیز را درباره خود آن شی توصیف می کند.
در نگاه غربی تنها به چیزی که وجود دارد توجه می شود درحای که در نگاه شرقی بیشتر به ارزش های یک چیز پرداخته می شود و سعی می شود که مبدا هر چیز سوژه اصلی آثار هنری باشد. ابتدا تصور می شد که هنرمندان شرقی قادر به ایجاد آثاری که شبیه به واقعیت باشد، نیستند و از این رو سعی می کنند به مفاهیم انتزاعی بپردازند. در صورتی که در سال ها بعد مسلمانان نشان دادند این فرضیه به کل غلط است.
نویسنده این کتاب احمد رستمعلی می باشد. او فارغ التحصیل رشته تئاتر از دانشگاه سوره تهران است و درس های تاریخ هنر ایران و جهن را برای داوطلبین کنکورهای کارشناسی و کارشناسی ارشد تدریس می کند. پیش از تالیف این کتاب، کتاب مجموعه پرسش های تاریخ هنر ایران و جهان توسط این نویسنده به چاپ رسیده است.
این کتاب، از چندین فصل تشکیل شده است که به خوبی و به طور خلاصه تاریخ هنر شرق را در بر می گیرد، فصل های این کتاب عبارتند از: