آریا کتاب

قسمتی از کتاب کووید 19       هیچ‌تعجبی ندارد که ردکاوی دیجیتال تبدیل به یکی از حساس‌ترین موضوعات مربوط به سلامت همگانی شده است و نگرانی‌های شدیدی در همه‌جای دنیا نسبت به حریم خصوصی به بار آورده است. در مراحل اولیه همه‌گیری، کشورهای زیادی (عمدتا شرق آسیا و بلکه هم دیگرانی مانند اسرائیل) به اشکال متفاوتی ردکاوی دیجیتال را اجرا کنند. برای محدودسازی فرد مبتلا به کووید-۱۹ و متعاقبا اعمال قرنطینه یا تعطیل‌سازی قسمت به قسمت، از ردکاوی سابقه زنجیره سرایت‌های گذشته آمدند به سراغ ردیابی لحظه‌ای جابه‌جایی‌ها. چین، منطقه خودمختار هنگ‌کنگ و کره شمالی از همان ابتدا ردکاوی دیجیتال را سرزده و به‌اجبار اجرا کردند. تصمیم گرفتند افراد را از طریق داده‌های سیم‌کارت‌هایشان و در کره شمالی حتی به صورت تصویری بدون رضایت آنها ردیابی کنند. علاوه بر این، بعضی اقتصادها برای هشدار به افراد مستعد ابتلا، به دست کردن مچ‌بند الکترونیکی را برای مسافران ورودی و افراد قرنطینه‌شده (منطقه خودمختار هنگ‌کنگ) ضرورتا الزامی اعلام کردند. بقیه، راه‌حل «میانه» را انتخاب کردند که افراد قرنطینه‌شده برای کنترل موقعیت مکانی‌شان مجهز به گوشی همراه شدند تا در صورت نقض مقررات علنا شناسایی شوند.