نمیدونین پایین اومدن و سقوط کردن چقدر آسونه. وقتی میفهمی که پایین پایینی و هیچکی دور و برت نیست. مثل یه خواب میمونه که یهو نمیفهمی از کجا سر در آوردی. بعد یهو میبینی هیچکی رو نداری که کمکت کنه یا حتا دلداریت بده که آره میتونی برگردی و حرفاش یه نوری باشه تو قلبت که میشه برگشت. تو اون پایین، تو اون تاریکی محض دوست داری داد بزنی: «لعنتیها، من هنوز زندهم.»